Ο ρόλος του γονέα, ανεξαρτήτως φύλου, αλλάζει την εγκεφαλική δραστηριότητά του. Οι πατεράδες που αφιερώνουν περισσότερη ώρα για την φροντίδα και ανατροφή των παιδιών τους, εμφανίζουν μια σειρά από αλλαγές στον εγκέφαλό τους, ο οποίος γίνεται πιο «μητρικός» (π.χ. πιο επιρρεπής σε φοβίες μήπως το παιδί πάθει κάτι), σύμφωνα με μια νέα αμερικανο-ισραηλινή επιστημονική έρευνα.
Η μελέτη δείχνει επίσης για πρώτη φορά ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει ακόμη και στους εγκεφάλους των γκέι γονιών, οι οποίοι έχουν υιοθετήσει κάποιο παιδί, κάτι που αναμένεται να παίξει ρόλο στον δημόσιο διάλογο γύρω από το αν τα ζευγάρια των γκέι ανδρών επιτρέπεται να υιοθετούν παιδιά – ένα επίμαχο θέμα διεθνώς. Σε κάθε περίπτωση, η έρευνα επιβεβαιώνει ότι γενικότερα στον ανθρώπινο εγκέφαλο υπάρχουν νευρωνικά δίκτυα που ενεργοποιούνται, όταν κανείς αναλαμβάνει τις ευθύνες της ανατροφής, γεγονός που επιβεβαιώνει την «πλαστικότητά» του.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Ρουθ Φέλντμαν του Τμήματος Ψυχολογίας του ισραηλινού πανεπιστημίου Μπαρ-Ιλάν και του Τμήματος Μελέτης του Παιδιού του αμερικανικού Πανεπιστημίου Γιέηλ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς, μελέτησαν τους εγκεφάλους 89 γονιών -ετεροφυλόφιλων και ομοφυλόφιλων- που είχαν γίνει για πρώτη φορά γονείς. Οι ερευνητές βιντεοσκόπησαν τις καθημερινές δραστηριότητες των γονιών με τα παιδιά τους στο σπίτι και, στη συνέχεια, ζήτησαν από τους γονείς να παρακολουθήσουν τις βιντεοταινίες στο εργαστήριο, ενώ παρακολουθούσαν τον εγκέφαλό τους σε μηχανήματα μαγνητικής απεικόνισης.
Η μελέτη έδειξε σαφείς αλλαγές στον εγκέφαλο τόσο των μαμάδων που είχαν αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανατροφή του παιδιού, όσο και των μπαμπάδων που είχαν υποστηριστικό ρόλο. Οι γυναίκες που μεγαλώνουν ένα παιδί, εμφανίζουν πολύ πιο έντονη δραστηριότητα (πενταπλάσια) από ό,τι οι πατέρες στην περιοχή της αμυγδαλής του εγκεφάλου τους, εκεί όπου γίνεται η επεξεργασία των συναισθημάτων και ιδίως του φόβου.
«Οι γυναίκες είναι αυτές που ανησυχούν περισσότερο. Είναι πολύ πιο προετοιμασμένες από την εγκυμοσύνη και την ανατροφή του παιδιού να βρίσκονται σε συνεχή εγρήγορση για το παραμικρό σήμα κινδύνου εκ μέρους του παιδιού», δήλωσε η Φέλντμαν.

Από την άλλη, οι πατέρες εμφανίζουν μεγαλύτερη δραστηριότητα σε μια άλλη περιοχή του εγκεφάλου, στην άνω κροταφική αύλακα, η οποία εμπλέκεται σε λογικές δραστηριότητες σχετικές με την κοινωνική αλληλεπίδραση (π.χ. το ‘διάβασμα’ των εκφράσεων του προσώπου του μωρού). «Στους πατέρες, η ανατροφή του παιδιού καθοδηγείται περισσότερο από την κατανόηση και την ενσυναίσθηση με λογικό τρόπο», ανέφερε η αμερικανο-ισραηλινή ερευνήτρια.
Όταν όμως είναι ο άνδρας αυτός που αναλαμβάνει τον βασικό ρόλο της ανατροφής (όπως συμβαίνει στην περίπτωση των γκέι ζευγαριών όπου και οι δύο «πατέρες» έχουν υιοθετήσει παιδί), τότε, όπως δείχνει η έρευνα, ενεργοποιούνται ταυτόχρονα και οι δύο περιοχές του εγκεφάλου τους, η «πατρική» και η «μητρική»